Ηγέτης Σλούκας και σκόρερ Βεζένκοφ έφεραν τη νίκη στην ομάδα του Πειραιά.
3 Δεκεμβρίου 2021
Ο Ολυμπιακός τα έδωσε όλα και άντεξε στο παγωμένο Καζάν, κερδίζοντας τη φορμαρισμένη Ούνικς στην παράταση με 87 - 84.
Ας αρχίσουμε λίγο ανάποδα όμως την ανασκόπηση του αποψινού παιχνιδιού, για να αναφερθούμε στον Κώστα Σλούκα, ο οποίος έψαχνε καιρό μια τέτοια εμφάνιση.
Μπήκε δύο λεπτά πριν το τέλος της πρώτης περιόδου και από εκεί και μετά βγήκε για λίγα λεπτά μόνο, ίσα για να πάρει μερικές ανάσες.
Έπαιξε σαν πραγματικός ηγέτης, βάζοντας δύο μαζεμένα τρίποντα στη 2η περίοδο τη στιγμή που τα χρειαζόταν η ομάδα (το ένα μάλιστα με θράσος στο τρανζίσιον ολοκληρώνοντας ένα ξέσπασμα της ομάδας του), κατευθύνοντας τους συμπαίκτες του όταν έπρεπε και αναλαμβάνοντας ευθύνες πάνω στο παρκέ.
Αυτός είναι ο ρόλος που τόσο του πάει και τόσο του αρέσει.
Το σχολίασε άλλωστε και ο ίδιος μετά το παιχνίδι, λέγοντας ότι είναι στην ομάδα για να παίρνει τις αποφάσεις, που άλλοτε θα είναι σωστές και άλλοτε όχι, δεχόμενος και την ανάλογη κριτική.
Πέρυσι φαινόταν πεντακάθαρα ότι χρειαζόταν έναν παίκτη αντίστοιχου βεληνεκούς δίπλα του στα γκαρντ που δεν υπήρχε, δεδομένου ότι ο Σπανούλης είχε μεγαλώσει πλέον και οι ελπίδες για κάτι καλό είχαν εναποθετηθεί πάνω στον Θεσσαλονικιό άσο του Ολυμπιακού.
Φέτος όμως, που αποκτήθηκαν πολύ ποιοτικοί παίκτες όπως ο Ντόρσει και ο Ουόκαπ, ο Σλούκας είχε φτάσει να είναι ο έκτος (και μερικές φορές ο έβδομος) παίκτης της ομάδας, αφού έμπαινε πάντα ως αλλαγή και είχε περιορισμένο χρόνο συμμετοχής.
Άλλες φορές μπορεί δίκαια, άλλες μπορεί άδικα. Το θέμα είναι πως ο Σλούκας μπορεί να είναι ο ηγέτης που θα ήθελε να έχει κάθε ομάδα μπάσκετ, αρκεί να υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες.
Στον Ολυμπιακό χρειάζεται να έχει το χρόνο συμμετοχής που χρειάζεται για να βρει τον εαυτό του και την αυτοπεποίθηση του.
Μέσα στο παρκέ δεν είναι δύσκολο να φανεί ότι χρειάζεται απλά να είναι ο παίκτης που θα βρεθεί στη θέση 1 στην επίθεση για να κατευθύνει την ομάδα.
Γράφαμε σε προηγούμενο άρθρο μας ότι ο Σλούκας μοιάζει να παίζει νευρικά, σαν να έχει κάτι να αποδείξει. Ίσως να έψαχνε αυτό, μια εμφάνιση σαν τη σημερινή για να δείξει ότι μπορεί να είναι ο ηγέτης της ομάδας.
Πίσω στο αποψινό παιχνίδι, η δεύτερη και μάλιστα συνεχόμενη εκτός έδρας νίκη του Ολυμπιακού είχε την υπογραφή του Σάσα Βεζένκοφ, ο οποίος θύμισε τον καλό του εαυτό που είχε εντυπωσιάσει τους πάντες στα πρώτα παιχνίδια της σεζόν: 22 πόντοι σε 38 λεπτά συμμετοχής, με 3/3 δίποντα, 3/7 τρίποντα, 7/7 ελεύθερες βολές και 3 λάθη.
Κάθε μια από τις δύο ομάδες πάντως θα μπορούσε να κερδίσει, αφού το ματς κύλησε λίγο πολύ σε μοτίβο 'μια σου και μια μου'. Ενδεικτικό της 'ισοδυναμίας' των δύο ομάδων είναι ότι σε κανένα σημείο του αγώνα η διαφορά δεν ανέβηκε πάνω από τους 7 πόντους υπέρ κάποιου από τους δύο αντιπάλους.
Ο Ολυμπιακός εν τέλει πήρε το ματς έχοντας πολύ άσχημο ποσοστό στα σουτ τριών πόντων συνολικά, μόλις πάνω από 24%.
Έβαλε όμως τα σουτ που χρειαζόταν, όπως δύο τρίποντα από τους Ντόρσει και Λαρεντζάκη στα τελευταία λεπτά της κανονικής περιόδου.
Η ομάδα του Πειραιά ήταν πολύ καλή στο μεγαλύτερο διάστημα του παιχνιδιού στην επίθεση. Στην άμυνα, οι αλλαγές στα μαρκαρίσματα παραμένουν βασική επιλογή, που κάποιες φορές μπορεί να βοηθήσουν και άλλες να δημιουργήσουν περισσότερα προβλήματα από όσα λύνουν.
Η Ούνικς έχει τους παίκτες που μπορούν να κάνουν τη διαφορά στο τέλος, όπως ο Χάνααν, ο Χεζόνια και ο 'αέρινος' Λορέντζο Μπράουν, όμως ο Κροάτης ήταν σε άσχημη βραδιά και οι δυο Αμερικάνοι κάποιες φορές τα κατάφερναν και άλλες περισσότερο μπερδεύονταν παρά εκτελούσαν σωστά.
Ειδική αναφορά θα πρέπει να γίνει και στους Ουόκαπ και Λαρεντζάκη. Ο πρώτος είναι σταθερά καλός, ενώ ο Έλληνας γκαρντ αναδεικνύεται στον πιο κομβικό παίκτη του Ολυμπιακού στα κρίσιμα ματς, πετυχαίνοντας δύσκολα καλάθια και δίνοντας τα όλα στην άμυνα.
Πάντως, ο Ολυμπιακός μπορεί να έκανε μια σπουδαία νίκη απόψε, αλλά κέρδισε μια ομάδα μεσαίας δυναμικότητας της Ευρωλίγκα.